ถึง‘อาจารย์วิษณุ’! นิพิฏฐ์ อินทรสมบัติ จี้ปราบเครื่องจักร ‘ทักษิณ’ที่ตัวเองสร้างไว้ แตะตรงไหนระอุไปทั่ว ชี้ อย่าเพิ่งตาย ต้องหาวิธี แก้ไข เครื่องจักรสังหารให้พ้นสังคมไทยก่อน

วันที่ 22 กุมภาพันธ์ 2567 นายนิพิฏฐ์ อินทรสมบัติ สมาชิกพรรคพลังประชารัฐ (พปชร.) และอดีต สส.พัทลุง พรรคประชาธิปัตย์ (ปชป.) โพสต์เฟซบุ๊กหัวข้อ “ถึง อาจารย์ ดร.วิษณุ เครืองาม” ดังนี้… “ถึง อาจารย์ ดร.วิษณุ เครืองาม

อาจารย์ครับ ผมเสียมรรยาทอีกแล้วที่เขียนถึงอาจารย์ในพื้นที่สาธารณะ แต่ผมจำเป็นจริงๆที่ต้องเขียน เพราะก่อนอาจารย์จะอำลาตำแหน่งทางการเมือง อาจารย์ได้ใช้อำนาจรัฐมนตรีว่าการกระทรวงยุติธรรม เสนอความเห็นขอพระราชทานอภัยโทษให้คุณทักษิณ ชินวัตร ผมอยากจะบอกอาจารย์ว่า หลังคุณทักษิณได้รับพระราชทานอภัยโทษแล้ว คุณทักษิณแสดงปาฏิหาริย์ ไม่ติดคุกแม้แต่วันเดียว

อาจารย์ครับ อาจารย์ได้สร้างเครื่องจักรกลตัวหนึ่งไว้ให้สังคมไทย เครื่องจักรนี้เรียกว่า “ทักษิณ“ เครื่องจักรนี้เป็นเครื่องจักรสังหาร มีพลังร้ายกาจ แผ่พลังไปที่กรมราชทัณฑ์ กรมที่เราเคยเห็นภาพพจน์ว่าเป็นข้าราชการแต่งชุดสีกากี สวมหมวกทรงหม้อตาล ถือกระบองในมือ น่าเกรงขาม พลันที่รังสีจากเครื่องจักรนี้แผ่ไป เจ้าหน้าที่ราชทัณฑ์ตั้งแต่อธิบดี ลงมาถึงคนเปิดประตูคุก ก็อ่อนหวาน ถือพานดอกไม้ และผ้าเย็นอบน้ำหอมให้คุณทักษิณ

เมื่อเครื่องจักรที่ชื่อ “ทักษิณ” แผ่รังสีใส่หมอ- พยาบาล ภาพที่เราจดจำว่าหมอ-พยาบาล หน้าตามีเมตตา ใส่เสื้อกาวน์ ที่คอห้อยเครื่องตรวจ มือถือเข็มฉีดยา หมอ-พยาบาล ก็กลายเป็นอื่น เข็มฉีดยาที่ถืออยู่ ก็ไม่แน่ใจว่ามันถูกบรรจุไว้ด้วยยารักษาไข้ หรือถูกบรรจุไว้ด้วยไซยาไนด์ที่พร้อมจะปลิดวิญญาณคนไข้ทุกเวลา เครื่องจักร “ทักษิณ” ที่อาจารย์สร้างไว้ แตะตรงไหน ตรงนั้นก็ร้อนระอุลุกไหม้เป็นไฟไปทั่วทุกหย่อมหญ้า

เมื่อวานผมเห็นอดีตนายกฮุนเซ็นของกัมพูชา มาจับมือกับเครื่องจักรทักษิณ เหมือนกำลังถ่ายทอดพลังวิชาให้กัน ผมกลัวเหลือเกินว่า เมื่อเคล็ดวิชาของฮุนเซ็น ประสานกับเคล็ดวิชาของเครื่องจักรทักษิณแล้ว อะไรจะเกิดขึ้นอีกในบ้านเมือง

อาจารย์ครับ ความจริงผมก็วางมือการเมืองเหมือนอาจารย์แล้ว ประกอบวิชาชีพกฎหมายอย่างเดียว ผมเคยเรียนวิชา “วิชาชีพกฎหมาย” กับอาจารย์ และอาจารย์ให้ G. (good) ในวิชานี้กับผมด้วย ผมอยากจะบอกอาจารย์ว่า เครื่องจักรที่อาจารย์สร้าง ได้ทำลายล้างวิชาชีพกฎหมายป่นปี้แล้ว ผมไม่มีเคล็ดวิชาที่จะปราบเครื่องจักรที่อาจารย์สร้างไว้ ผมจึงต้องเขียนมารบกวนอาจารย์

ผมทราบว่าอาจารย์ป่วย ไม่ค่อยสบาย เพราะอาจารย์เป็นคนเปิดเผยเรื่องนี้เอง แต่ผมอยากจะบอกอาจารย์ ว่า อย่าเพิ่งตายนะครับ จนกว่าอาจารย์จะแก้ไขเครื่องจักรสังหาร ที่อาจารย์ปล่อยเข้าสู่สังคมไทย อาจารย์แก้ไขเรื่องนี้เสร็จแล้ว อาจารย์จะอำลาโลกนี้ ไปอยู่สวรรค์ชั้นดาวดึงส์ หรือจะดำดิ่งไปอยู่ขุมไหน ก็แล้วแต่บุญนำกรรมแต่งที่อาจารย์สร้างไว้ แก้ไขเถอะครับ

อาจารย์แก้ไขเรื่องนี้เสร็จ บ้านเมืองปลอดภัยแล้ว ผมก็จะออกธุดงค์บำเพ็ญตบะตามแนวเทือกเขาบรรทัด

จากลูกศิษย์อาจารย์”