“ดร.ไตรรงค์ สุวรรณคดี” สุดทน ออกมาโพสต์ กระแสข่าว ครูสาวโรงเรียนแห่งหนึ่ง ใสร้าย ป้ายสี “พล.อ.เปรม ติณสูลานท์” ตั้งหัวข้อ เบิกเนตร!คนใกล้ชิดเล่ากระจ่าง ความจริงเรื่อง‘ป๋าเปรม’ที่ถูกบิดเบือน

วันที่ 25 ธันวาคม 2565 ดร.ไตรรงค์ สุวรรณคีรี อดีตรองนายกรัฐมนตรี โพสต์ข้อความบนเฟซบุ๊ก มีเนื้อหาดังนี้…

อนาคตเด็กไทยมืดบอด #แม่พิมพ์ไทย #ไร้การสั่งสอน #ไร้สามัญสำนึก

วันนี้ผมอยากขยายความหมายของคำว่า “โคตรพ่อโคตรแม่ไม่สั่งสอน” ครับ ช่วงนี้มีการวิพากษ์วิจารณ์แสดงความไม่พอใจอย่างหนาหู ที่มีคลิปครูผู้หญิงคนหนึ่งในโรงเรียนหนึ่ง ได้ใช้บทบาทการเป็นครูบาอาจารย์ในทางที่ไม่ควร บิดเบือนประวัติศาสตร์อย่างไม่มีสามัญสำนึก บังอาจสอนนักเรียนให้เข้าใจผิดในสาระสำคัญของความเป็นคนดีอย่าง พล.อ.เปรม ติณสูลานนท์ อดีตนายกรัฐมนตรี อดีตประธานองคมนตรี และรัฐบุรุษของประเทศไทย

คนเป็นครูนั้น ควรตระหนักน้ำหนักของบทบาท หน้าที่ และความรับผิดชอบของตน ว่าเป็นถึงแม่พิมพ์ของชาติ เป็นสิ่งที่น่ากังวลใจมากครับที่ระบบการศึกษาของไทยหละหลวมให้คนเช่นนี้มาปลุกปั้น ปลูกฝัง แนวคิดผิดๆ ให้ลูก ให้หลาน เราได้อย่างไร

ผมขอสร้างความกระจ่าง ผมเป็นคนหนึ่งที่ใกล้ชิด เข้าออกนอกในบ้านสี่เสาเทเวศร์ตั้งแต่เมื่อครั้งท่านดำรงตำแหน่ง ผบ.ทบ. และรัฐมนตรีว่าการกระทรวงกลาโหม เพราะท่านเป็นคนเชิญให้ผมไปสอนวิชาเศรษฐศาสตร์ให้กับท่านเป็นการส่วนตัวที่บ้านสี่เสาเทเวศร์ และหลังจากท่านได้รับเลือกจากสภาผู้แทนราษฎรให้ดำรงตำแหน่งนายกรัฐมนตรี ผมก็กลายเป็นที่ปรึกษานายกรัฐมนตรี เป็นโฆษกรัฐบาล และโฆษกส่วนตัวให้กับท่าน จึงมีโอกาสมากกว่าใครๆ ในการเข้าออกนอกในของบ้านสี่เสาเทเวศร์

ผมรู้จักทหารทุกคนที่อยู่รับใช้ พล.อ.เปรม ตั้งแต่สมัยท่านเป็น ผบ.ทบ.ตลอดเวลามากกว่า 8 ปีที่ท่านดำรงตำแหน่งนายกรัฐมนตรีของประเทศไทย ทหาร ตำรวจ ทุกคนที่ท่านเลือกให้ไปรับใช้อารักขาและช่วยงานด้านการเมืองการปกครองล้วนแล้วแต่เป็นคนที่มีความรู้ความสามารถมีความจงรักภักดีต่อชาติ ศาสน์ กษัตริย์กันทุกคน

พล.อ.เปรม จะไม่ชอบคนที่ไม่สะอาด (เช่นไม่โกนหนวดโกนเครา) และแต่งตัวไม่ถูกกาลเทศะและต้องมีมารยาทที่คนซึ่งได้สัมผัสจะไม่รู้สึกว่าน่ารังเกียจ เช่น ไม่สะอาด พูดจาไม่ไพเราะ มารยาทการกินอยู่ไม่สุภาพ ไร้คุณสมบัติความเป็นผู้ดี ทหาร ตำรวจ เหล่านั้นแม้จะไม่หล่อลากดินอย่างดาราหนัง แต่ก็สะอาดและมีปัญญาน่ายกย่อง เช่น พล.อ.มงคล อัมพรพิสิฎฐ์ พล.อ.อู้ด เบื้องบน พล.อ.ไพโรจน์ พานิชสมัย และลูกหลานของ พล.ต.ต.มรว.เจตจันทร์ ประวิตร เป็นต้น

ย้อนไปเมื่อท่านเป็นนักเรียนโรงเรียนนายร้อย จปร. ท่านเคยพบรักกับสาวสวยตระกูลดีมีฐานะคนหนึ่ง (ซึ่งเป็นเพื่อนสนิทของคุณหญิงพิมพา สุนทรางกูร) ทั้งคู่รักกันมากสัญญาว่าเรียนจบเมื่อไรก็จะแต่งงานกัน แต่เมื่อเรียนจบพ่อแม่ฝ่ายหญิงไม่ยินดีให้ลูกสาวแต่งงานกับนายทหารที่มีฐานะครอบครัวห่างกันมาก ฝ่ายหญิงจึงถูกจับให้แต่งงานกับชายที่อยู่ในฐานะของสังคมในชนชั้นเดียวกัน นายร้อยเปรมได้แต่เสียใจเสียดายแต่ก็เข้าใจผู้หญิงของท่านดี ท่านไม่ตำหนิแต่สัญญาว่าชีวิตนี้จะรักเธอเพียงคนเดียวจะไม่แต่งงานกับผู้หญิงอื่นไม่ว่าจะสวยเลิศฟ้ามาดินหรือมีฐานะทางสังคมสูงเช่นใด

พล.อ.เปรม เป็นคนพูดจริงทำจริงรักเดียวใจเดียวเหมือนอย่างที่ท่านเคยลั่นวาจาว่าจะรัก “ชาติ ศาสน์ กษัตริย์ และเกิดเป็นคนต้องตอบแทนบุญคุณแผ่นดิน” ท่านก็ปฏิบัติให้เห็นแล้วเป็นประจักษ์ว่ายอมทำทุกอย่างเพื่อรักษาชาติให้เป็นปึกแผ่น รักษาศาสนาทุกศาสนาให้เป็นหลักในการชี้ทางธรรมให้แก่คนไทย และพร้อมจะตายเสมอถ้าใครจาบจ้วงและมุ่งทำลายสถาบันพระมหากษัตริย์อันเป็นจุดศูนย์รวมของประชาชนทุกชนเผ่าที่เป็นประชากรของประเทศไทย

เมื่อสมัยหนุ่มๆ ตอนเป็นพันเอกท่านเป็นผู้การ ม.พัน 4 (กรมที่มีรถถังใหญ่และมีอานุภาพมากที่สุดของกองทัพ) ทหารที่คอยขับรถให้กับท่านในขณะนั้นชื่อ ร.ต.สนั่น ขจรประศาสน์ ซึ่งตอนหลังได้เลื่อนตำแหน่งเป็นพลตรีสมัย พล.อ.ชาติชาย เป็นนายกรัฐมนตรี พลตรีสนั่นซึ่งมีความสนิทสนมกับผมเป็นพิเศษได้เล่าให้ผมฟังว่า พล.อ.เปรม ไม่เคยยุ่งเกี่ยวใดๆ ที่เกี่ยวกับเพศสัมพันธ์คงเป็นคนที่ยึดมั่นวาจาสัตย์ว่าจะรักเดียวใจเดียวกับผู้หญิงคนนั้นที่ทำให้ท่านอกหัก

ความจริงที่มีอยู่เพียงหนึ่งเดียว ครับ นอกเหนือจากนี้ล้วนเป็นความเท็จที่ผู้ไม่หวังดีต่อสถาบันพระมหากษัตริย์พยายามบิดเบือนใส่ความชั่วร้ายให้กับ พล.อ.เปรม (คนดีของประเทศ) ก็เพื่อปลูกฝังความเกลียดชังให้กับสถาบันฯ ว่าเลือกคนและเลือกใช้แต่คนที่ไม่ดีไม่มีคุณธรรมและไม่มีศีลธรรม

คนเป็นครู ต้องตระหนักว่าตนต้องไม่เอาทัศนคติส่วนตัวมาใช้ในการสั่งสอน แต่ควรยึดมั่นในหลักการ และหลักความเป็นจริง ที่มีหลักฐาน เชื่อถือได้ เด็กๆ เขากำลังสร้างความเข้าใจ สร้างทัศนคติที่เขามีต่อโลกอยู่ครับ อย่าทำร้ายพวกเขาด้วยการใส่ข้อมูลผิดๆ เลยครับ ถ้าคนเป็นครูที่มีอคติเพราะได้รับข่าวสารมาผิดๆ แล้วนำความคิดอคติหรือมิจฉาทิฎฐินั้นมาสอนเด็กๆ เด็กเหล่านั้นโตขึ้นมาก็จะเป็นภัยกับความมั่นคงของประเทศอย่างแน่นอน

ผมเป็นครูแต่เขาเรียกอาจารย์สอนที่คณะเศรษฐศาสตร์ มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ มีอายุราชการ 16 ปี (พ.ศ. 2510 – 2526) สอนนักศึกษาตั้งแต่ปีที่ 1 ถึงปริญญาโท ผมสำนึกตลอดในการไม่สอนนักเรียนของผมให้มีอคติใดๆ ตามความเชื่อส่วนตัวของผมเอง เพราะผมรู้สึกว่าการเป็นครูสอนคนมันเป็นอาชีพครึ่งพระครึ่งข้าราชการ อาจารย์หรือครูที่ดีจึงควรมีความซาบซึ้งพอสมควรกับศีลธรรมอันดีของทั้งศาสนาพุทธ ศาสนาอิสลาม ศาสนาคริสต์ และศาสนาอื่นๆ เพราะทุกศาสนาล้วนสอนให้คนละเว้นทำชั่วไม่เบียดเบียนคนอื่น ทั้งทางกาย วาจา และใจ และสอนให้ทุกคนพยายามทำความดี (สุจริต 3) คือ ทำดีทั้งทางกาย (เช่นไม่ทำร้ายผู้อื่น ไม่ทุจริตคอร์รัปชัน เป็นต้น) ทำดีทางวาจา (คือ ไม่พูดเท็จ ไม่พูดใส่ร้ายผู้อื่น ไม่พูดให้ผู้อื่นเข้าใจผิดในสิ่งที่ควรจะเป็น และสิ่งที่ได้เป็นจริงไปแล้วในอดีต) ทำดีทางมโน (คือ มีจิตใจไม่อาฆาตมาดร้ายคอยสาปแช่งผู้อื่นให้ประสบความหายนะทั้งทางอาชีพและเกียรติยศชื่อเสียงของวงศ์ตระกูลและรวมทั้งการสาปแช่งให้ผู้ใดป่วยหรือมีชีวิตสั้น เป็นต้น)

ธรรมะเหล่านี้จะถูกปลูกฝังในตัวเด็กๆ ได้ในชั้นแรกก็โดยการสั่งสอนอบรมของพ่อแม่ของครูบาอาจารย์ เอาเฉพาะพ่อแม่ย่อมมีความสำคัญมากกว่าครู เพราะอยู่ใกล้ชิดกับลูกมากกว่าครู ผู้ใหญ่ที่โตขึ้นมาจนมีอาชีพหลักเป็นของตนเองไม่ว่าจะเป็นครูหรือเป็นอะไรก็ตามจะเป็นคนที่มีจิตใจสูงปกคลุมด้วยธรรมะได้ต้องเป็นเด็กที่พ่อแม่เคยสั่งสอนมาตั้งแต่เล็กๆ แต่เด็กบางคน #โคตรพ่อโคตรแม่ไม่สั่งสอน พ่อแม่ไม่สอนธรรมะก็เพราะพ่อแม่เองก็เป็นคนไม่มีธรรมะ เหตุที่พ่อแม่ไม่มีธรรมะก็เป็นเพราะปู่ย่าตายายเป็นคนไม่มีธรรมะ เหตุที่ปู่ย่าตายายไม่มีธรรมะก็เพราะทวดทั้งฝ่ายพ่อฝ่ายแม่ไม่มีธรรมะ และเราสามารถจะอธิบายเช่นนี้สืบต่อค้นไปจนถึงต้นตระกูลของพวกมันเหล่านี้ คนที่ไม่มีธรรมะเช่นนี้ ภาษาไทยเดิมเขาเรียกว่า “เป็นคนที่โคตรพ่อโคตรแม่มันไม่ได้อบรมสั่งสอน มันจึงเลวอย่างที่เห็น หาดูได้ไม่ยากทั้งในวงการราชการและวงการการเมืองของไทย”

ถ้าเป็นทางฝ่ายข้าราชการ ผู้บังคับบัญชาใดพบเห็นลูกน้องที่มีพฤติกรรม “ไร้ธรรมะ” เช่นนี้ ต้องรีบทำอะไรบางอย่างเพื่อไม่ให้เป็นเยี่ยงอย่างแก่ข้าราชการคนอื่นๆ ถ้าผู้บังคับบัญชาพบเห็นแล้วเฉยๆเสียก็แสดงว่าผู้บังคับบัญชาเหล่านั้นก็น่าจะเป็นคนที่ “โคตรพ่อโคตรแม่ไม่ได้สั่งสอนพวกมันมาเช่นเดียวกัน” พระพุทธเจ้าได้ตรัสไว้ว่าการให้ธรรมทานร้อยครั้งก็ได้บุญน้อยกว่าให้อภัยทานเพียงหนึ่งครั้งเพราะอภัยทานจะเกิดได้ก็แต่เฉพาะกับคนที่เข้าถึงปรมัตถบารมีซึ่งเป็นผู้อยู่ใกล้พระนิพพานมากที่สุด

ผมให้อภัยทานแค่ครึ่งเดียวต่อผู้ใส่ร้าย พล.อ.เปรมและสถาบันพระมหากษัตริย์เพราะผมยังอยู่ห่างไกลจากพระนิพพานมากอยู่เหมือนกันครับ !!